خاک لارسو ابو مثل بهشت

از گل کوگو و شب بو و هواش

خشه سالی که بهارش ببو باش

کوه و کمبار و در و دشت و کتل

لب ریخونه، لیو، تنب و تغل

پشته و رمزه و دروا، تک باغ

کف تنگ و زمن صاف و جباغ

بش و بشکار و برو نم پروار

ابر شو بار و زمسو و بهار

برون غرشتی و پریش  و نم نمو و شو

شمز و شیار و پارو پر از او

از چپ و راس، پش و پس امه جا

مخمل سوز از می دا ابرا

خرو اقال و مل و کمپل و دل

ترشه نوله و بابونه دشت پر گل

شو و روز هوا نه گرمه  و نه سرد

بر ا صروی بکن بی غم و درد

گل رنگ و رنگ و نارنجی و ال

اگو که بدا بهاره، بد سال

گنم جو که تو اوته کشته و بش

ا برا انده بده سوز و تبش

از گله ترک ا سر ایشوم و دشت

شیر و ماس و کشک و دوغش بده مشت

اتک مشک و تغار و دیگ و تاس

مسکه و راغن و دوراغ، زک و ماس

چکل و میش و بز و بره و کر

شو مهتاب اچرا بو تا سحر

وقتی دا سیر و پر از چرا گله

ا تم و تیر اشخهکرا کید و از کوله

شگ چی پو دا وخیز دور حشم

تا بیا شیر بدوشه ننه قشم

دشت و سروی صفاشه که امه

دلشو گرمه و کار بز و په

مال دار و گله بو و گله دار

مالک و برزگر و دار و ندار

خوش  خرم دلیاشو بوده خش

که اسروی بهار اند و بش

خنه دا و شوق ا کنج لبیا

چش و دل روشنه شاده ه دلیا

ابو یک تخم گنم وا صد تا

تو نگاه بکن ببین کار خدا

تا که دا بهار سوزت ارسال

نچو تزکف نبو عمرت پامال

با دل پاک برو بر و خدا

تا مراد دلت اده و دعا

اگه ارسال ببو بهار و کشت

خاک لارسو ابو مثل بهشت

از بهار عمر و از سال خشوت

دل منصور شوی تش گشت

"منصور پدرام"